Het Deense bedrijf Ørsted heeft besloten de ontwikkeling van het offshore windpark Ocean Wind stop te zetten. Ocean Wind 1 zou het eerste offshore windpark van New Jersey worden en in 2025 in gebruik worden genomen. De bouw zou naar verwachting in 2024 beginnen.

Het besluit is een gevolg van extra vertragingen bij leveranciers die de projectplanning beinvloeden en tot een aanzienlijke projectvertraging leiden. Daarnaast heeft Ørsted haar visie op bepaalde punten bijgewerkt, waaronder de monetisering van belastingkredieten en de timing en waarschijnlijkheid van definitieve bouwvergunningen. Ook hebben verhogingen van de langlopende Amerikaanse rentetarieven de business case verder verslechterd.

Jan Vos, voorzitter van NWEA geeft aan diep bezorgd te zijn over de recente ontwikkelingen. ‘Dit besluit van Ørsted past in een reeks van mislukte aanbestedingen. Dat is dramatisch. Wereldwijd is wind op zee de peiler onder de decarbonisering van onze energiesystemen.’

Uitdagingen in de toeleveringsketen

Nipper geeft aan dat hij teleurgesteld is om aan te kondigen dat de ontwikkeling van Ocean Wind 1 en 2 wordt stopgezet, omdat Ørsted ervan overtuigd is dat de Verenigde Staten offshore windenergie nodig heeft om de ambitie voor vermindering van CO2-uitstoot te kunnen verwezenlijken. Nipper: ‘De aanzienlijke ongunstige ontwikkelingen als gevolg van uitdagingen in de toeleveringsketen, die hebben geleid tot vertragingen in de projectplanning en stijgende rentetarieven hebben ons echter tot dit besluit gebracht. We zullen nu beoordelen wat de beste manier is om waarde te behouden terwijl we de ontwikkeling van de projecten stopzetten.’

You can ’t have your cake and eat it, too

Vos: ‘Het is wrang: duurzame energie is goedkoop, maar op dit moment vragen overheden geld aan de producenten van die energie. Tegelijkertijd worden fossiele subsidies nog steeds als een ‘fait accompli’ gezien. Conclusie: de bedrijven die schone en goedkope energie kunnen leveren worden in een onmogelijke positie gebracht door contractuele eisen. Ze trekken zich daarom terug. Ook is het een klap in het gezicht van iedereen die zich zorgen maakt over het gevolg van de weigering van overheden om de wijze van aanbesteden op een redelijke manier te organiseren. Er wordt simpelweg te veel van onze bedrijven gevraagd. Overheden willen geld op tafel én schone energie, dat gaat niet. You can’t have your cake and eat it, too.’